තීර්ණ හැදුනෙ තනියම. තනියම කිවට අම්මයි තාත්තයි
එයාට හිටියා. ඒ හිටියෙත් ඉරත් හැංගිලා හඳත් නැගුණු වෙලාවට විතරයි. ඉස්කෝලෙ යාලුවො ගොඩක් හිටිය වුණත්
තීර්ණට ගොඩක් වෙලාවට ඒ අයත්
එක්ක එකට ඉන්න බැරි වුණා.
එයාට නොදැණිම ලොකු පාළුවක් එයාගෙ හිතට ආපු නිසයි
එහෙම වුණේ. යාලුවෝ නිතරම විස්තර කීවා එයාලගෙ නංගිලා මල්ලිලා අයියලා අක්කලා ගැන. තීර්ණට ඒ වගේ විස්තර
මොකුත්ම තිබුණෙ නැහැ යාලුවො එක්ක
රස කර කර කියන්න. යාලුවො එක්ක පිට්ටනියෙ කොණක තිබුණු ගිරා අඹ ගහ යට හෙවනෙ, ගැට අඹ කට ඇඹුල් කර කර කන හවස් වරුවල හිනාවෙන් පිට්ටනියම
පිරුණෙ මේ රස කතාත් එකතු
වුණ නිසා.