අපේ හැන්දෑ වරු

දියවන්නාව කෙළවර

අපේම බංකුව උඩ

හැමදාම නැතත්

ඉඳ හිට හවසට හවසට

තුරුළු වෙන අපි

අළුත් ජෝඩුව

කාගෙන් වදයක්ද

වාහන සද්දෙ මිසක

කාලම තෙල පිරුණු

හයිකාර ලොකු අතු

වැලි පාරෙ එහෙ මෙහෙ

හනි හනික දුවනකොට

අපි අපේම වුණ

පුංචි ලෝකෙක

රැළි ගහන රැළි අතර

බත්කූරො ගැන ගැන

  

ඈතින් එන හුළඟ

ඇඟම හිරි වට්ටගෙන

එති එතී යනකොට

උණුහුමක් දෙන්න හින්දම

එතෙනව ඔය ලොකු සුරත

අනාවරණිත, සාරි හැට්ටෙත්

නෙරිය රැළි අතරත්

හිඩැස වහගෙන

තුරුල්ලට ගෙන

විටින් විට

නිමක් නොදකින

හාදුවෙන් හාදුව

සටහන් වෙනකොට

නළල මත

අහසත් විඩෙන් විඩ

රතු වෙනව ඔන්න

ලැජ්ජාව හින්දම

මැරතන් දුවන

තත්පර කටු නොබලම

දෝරෙලන ආදරේ

සුසුම්වල පුරෝගෙන

එකින් එක හෙලනකොට

සයිරන් නොදාම

පායන අඳුරට ඉඩැර

බෝඩිම මානයෙදි

වෙන් වෙනව ඔබ

මහා සුසුමක් එක්කම

දවසෙ අවසන් හාදුව

තබා නළලත.............